منگنز ماده معدنی مهمی برای سلامت پوست، مو و ناخن ها است

منگنز یک ماده معدنی کمیاب است که در بدن انسان به مقدار بسیار کمی وجود دارد و بیشتر آن در استخوان ها، کبد، کلیه ها و پانکراس یافت می شود. بدن به میزان کمی نیازمند منگنز برای متابولیزم کربوهیدرات ها و سایر اعمال بیوشیمیایی می باشد.

عملکرد و نقش منگنز در بدن انسان:

منگنز نقش مهمی در شکل گیری استخوان ها و بافت های همبند از قبیل تاندون ها، غضروف ها، ناخن ها و غیره ایفا می کند و عدم توازن میزان آن در بدن سبب بروز مشکلاتی از قبیل ساییدگی مفاصل، پوکی استخوان ها، ضعف تاندون ها و غیره می گردد.

منگنز برای فعالیت غدد تیروئید و آدرنال (فوق کلیوی) و تولید هورمون های مختلف مورد نیاز است، غدد تیروئید و آدرنال از مهمترین غدد بدن می باشند و هورمون های ترشح شونده توسط آن ها وظایف بسیار مهمی از قبیل تنظیم وزن و دمای بدن، تولید انرژی، تنظیم فشار خون و ضربان قلب، تنظیم سیستم گوارش و جنسی و صدها مورد دیگر ایفا می کنند.

حتما بخوانید: قهوه برای چه افرادی مفید و چه کسانی مضر است؟

کمک به جذب و متابولیزم کلسیم: منگنز کمک به جذب کلسیم و پیوند آن به استخوان ها و دندان ها و تمامی بافت های همبند به منظور ترمیم و حفظ سلامت آن ها می کند.

متابولیزم گلوگز (قند): یکی از عناصری که در پانکراس(لوزالمعده) به میزان زیادی وجود دارد منگنز است، پانکراس برای تولید هورمون انسولین نیازمند عناصر منگنز، روی و کروم می باشد، کمبود هر یک از 3 ماده معدنی ذکر شده قابلیت بدن در تولید انسولین را کاهش داده و منجر به دیابت نوع 2 می گردد.

متابولیزم کربوهیدرات ها و چربی‌ها: منگنز با همکاری سایر مواد مغذی از جمله ویتامین های گروه ب کمک به هضم، جذب و تبدیل کربوهیدرات‌ها و چربی ها به انرژی می کند.

کمک به تولید کلاژن: منگنز باعث فعال شدن آنزیمی بنام پرولیداس (Prolidase) می شود، بدون این آنزیم بدن قادر به تولید کلاژن نمی باشد، کلاژن نوعی پروتئین است که ساختار بعضی از بافت های بدن مانند پوست از آن تشکیل شده است، با افزایش سن میزان کمتری کلاژن در بدن تولید شده که باعث افزایش چین و چروک پوست می گردد.

حتما بخوانید: فواید چای سبز چیست و چند لیوان در روز بنوشیم؟

کمبود منگنز:

کمبود منگنز می تواند باعث ناباوری در زنان و مردان، پوکی استخوان، مشکلات تاندون ها، ضعف و تشنج گردد. سایر بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با کمبود منگنز در بدن عبارتند از: آلرژی، دیابت نوع دو، سرگیجه و عدم تعادل هنگام راه رفتن، وزوز گوش و ضعف عضلات.

از آنجا که منگنز در بسیاری از مواد غذایی یافت می شود کمبود آن به ندرت اتفاق می افتد.

ازدیاد منگنز:

منگنز از عناصری که ازدیاد آن در بدن سمی و بسیار خطرناک است و می تواند به مشکلاتی از قبیل: بی اشتهایی، ناراحتی های رفتاری و عصبی، کم خونی فقر آهن، بیماری پارکینسون، اسکیزوفرنی، جنون منگنز (در کارگرانی که در معادن منگنز کار می کنند شایع است) منجر شود.

حتما بخوانید: روغن ماهی (امگا 3) چیست و برای چه بیماری هایی مفید است؟

نیاز روزانه بدن به منگنز:

کودکان روزانه به 1.5 الی 2.2 میلیگرم، پسران نوجوان (13 الی 18 سال) 2.2، دختران نوجوان (13 الی 18 سال) 1.6، مردان بزرگسال (19+ سال) 2.3، زنان بزرگسال (19+ سال) 1.8، زنان باردار 2 میلیگرم و زنان شیرده روزانه به 2.6 میلیگرم منگنز نیاز دارند.

منابع غذایی حاوی منگنز:

آناناس، گردو، بادام، فندوق، توت فرنگی، تخم کدو، نخود فرنگی، لوبیا سفید و قرمز، چای سبز از منابع سرشار از منگنز می باشند.

حتما بخوانید: آیا می دانستید بیش از نیمی از مردم کمبود ویتامین D دارند؟

مکمل های غذایی منگنز:

میزان منگنز موجود در مولتی ویتامین و مینرال ها معمولا بین 0.5 الی 5 میلیگرم است که این مقدار برای اکثر افراد مجاز و مناسب است، اما به هیچ عنوان نباید از مکمل های حاوی منگنز به طور مجزا بدون نظر پزشک استفاده نمایید.

عواملی که سبب کمبود منگنز در بدن می شوند:

تعریق: منگنز از فلزاتی است که براحتی با عرق کردن از بدن دفع می گردد.

ازدیاد سایر عناصر: ازدیاد آهن و عنصر مس در بدن باعث دفع و کمبود منگنز می شوند.

آسپرین: مصرف طولانی مدت آسپرین باعث تخلیه ذخایر منگنز می گردد.